فرصتی به نام واردات از چین، صادرات به چین
چراغ هشدار برای قلب تپنده اقتصاد دنیا به چشمک زدن افتاده، اگرچه مطابق ملاک های اروپایی، احتمالا دورنمای اقتصادی چین کماکان مثبت است، اما ارقام نشان می دهند موتور افسانه ای رشد و توسعه این کشور به سختی کار می کند. فعالان اقتصادی کم تر وام می گیرند. میزان تولید کاهش یافته ،نرخ بهره به طرز غیرمنتظره ای پایین آمده اوضاع واردات از چین کساد است. نمودارهای نرخ رشد تولید ناخالص داخلی سیری نزولی را نشان می دهد.
5 نشانه از بحران قریب الوقوع اقتصاد چین:
1- خداحافظ بی ام وه
2- ناآرامی ها در گوآنگ دونگ
3- گم و گور شدن ثروتمندان
4- تابستان گرم و طولانی
5- قیمت گوشت و تخم مرغ موشکی
آقای اسدالله عسگر اولادی به عنوان رئیس اتاق ایران و چین ، ایران و روسیه و ایران و هند هستند که پاسخ های ایشان در مورد واردات از چین و صادرات به چین:
1- اگر چه گلیم و فرش ایران، جز محصولات گران قیمت صادرات صنایع دستی به شمار می آیند و کشور چین صنایع متنوعی دارد و اغلب چینی ها به دنبال صنایع دستی ارزان اند اما گویا اخیرا بازار چین، بازار هدف خوبی برای صنایع دستی ایران شده است؟ با چه تدابیر آینده نگرانه ای صادرات فرش و گلیم ایران به چین ممکن شد؟
دو سه سالی است که برای فرش و گلیم بازار خوبی در کشور چین به راه افتاده که می توان روی آینده آن به خوبی سرمایه گذاری کرد این مسئله را باید خصوصا به دوستانی گفت که اتفاقا در اتاق تهران حوزه فرش مسئولیت دارند و به فکر سودآوری از بازارهای اروپایی و به ویژه آلمان هستند و وقتی برای حضور در چین از آن ها دعوت می کنیم از حضور در نمایشگاه طفره می روند. این در حالی است که نمایندگان مستقیم فعال در بخش صنایع دستی اتاق های بازرگانی ملزم به تلاش برای توسعه حضور ایران در بازارهای جهانی هستند. در اتاق ایران هم اوضاع چندان متفاوت نیست. وقتی از برخی دوستان برای حضور در نمایشگاهها دعوت می کنیم،به هزار دلیل بهانه می آورنداما وقتی وزیر و سفیر و مسئولی به اتاق بیایند همه سر وقت حاضرند. کشف بازار چین نیز به دنبال برپایی چند نمایشگاه و حضور صنعت گران فرش ایرانی در استان های مختلف چین محقق شد.
2- آیا تقویت صنایع دستی و صادرات آن محتاج و نیازمند حمایت های دولتی است؟ در این صورت چه حمایتی هایی باید در اولویت قرار بگیرند؟
توصیه من به صنعتگران خرد و کلان صنایع دستی این است که به طور کلی خودشان را از کمک های دولتی جدا کنند وبه خود متکی باشند، چرا که در عمل دولت هیچ کاری برای آن ها نمی کند. یعنی اصولا دولت در کنار انبوه دغدغه های فراوانی که دارد، به این کارها نمی رسد و نباید از دولت توقع بی خودی داشت. توقع ما از اتحادیه ها و اصناف است که بیایند و برای شناسایی بازارهای جهانی خودشان دستی بالا بزنند. ما در شرق دور هم نباید از ژاپن و کره جنوبی غفلت کنیم و بازار استرالیا هم فضای مناسبی برای فروش و صادرات خواهد بود.
3- برای تقویت یک نگاه آینده نگرانه چه فرصت ها و تهدیدهایی را در صنایع دستی ماو روند صادرات آن می توانید بر شمارید؟ در شرایط تحریم، عدم وابستگی صنایع دستی به کالای وارداتی، فرصت خوبی برای ماست . هر دولتی در این شرایط ازچنین پتانسیلی بیشترین بهره برداری را می توانست داشته باشد اما قضاوت کنید که ما با صنایع دستی چه کرده ایم.
عمده صادرات ایران در سه بخش میعانات گازی،پتروشیمی و محصولات سنتی خلاصه می شود که صادرات هر سه بخش نیز رو به افزایش است اما در این میان صنایع دستی ما به جهت مطاب نبودن با استانداردهای صنایع دستی روز دنیا و همچنین از حیث مسافرتی بودن آن، رشد چندانی نداشته است. قیمت تمام شده محصولات صنایع دستی ما بالا است و متاسفانه برای صنایع دستی باید وام های ارزان قیمت سازمان صنایع بهره مند شوند اگر نه از دست دادن بازارها به دنبال گرانی تولید نهایی به طور تدریجی افزایش می یابد. برای نمونه ظروف مینای ایران را چین با نیروی کار هندی،امروز 5 برابر ارزان تر از ما تولید و به بازارهای جهانی عرضه می کند. این یک زنگ خطر است.