صادرات چای از چین
چای در دوران سلسله تانگ به اوج رواج رسید و در همین محدوده زمانی به خارج از چین صادر شد.
از زمان امضاء قراردادی که بین 2 کشور تایوان و چین منعقد شده است، واردات چای تایوان به چین بدون مالیات می باشد و این واردات بیش از پیش منجر به سود فراوانی برای چای تایوان شده است.
کشورهای چین،ژاپن و آمریکا را به ترتیب به بزرگترین بازار وارد کننده چای تایوان تبدیل کرده است.
اکنون تنها نوع چای که از انواع بسیار مرغوب چای به شمار می رود و می تواند از کشور چین به تایوان صادرات شود چای پیو ار است به طور کلی حدود 8/3841 تن به ارزش 8 میلیون دلار از این نوع چای در طول 11 ماه از سال 2012 به تایوان صادرات داشته است.
مراسم چای در ژاپن:
در آغاز قرن نهم میلادی ژاپنی هایی كه به چین سفر كرده بودند، رسم و رسوم چای را به سرزمین خود بردند. به خصوص راهب بودایی دنجیو دانی شی كه تا سال ۷۰۵ میلادی در چین تحصیل می كرد، در بازگشت به ژاپن با خود چند دانه چای به صومعه برد. ابتدا فقط راهبان بودایی چای می نوشیدند تا در طول مدیتیشن های طولانی بیدار بمانند. اما قرن ۱۳ میلادی چای در بیرون از صومعه ها هم مورد استقبال قرار گرفت. ژاپنی ها تحقیقات خود را درباره چای آغاز كردند و مراسم چای مخصوص به خود بنا نهادند كه با طریقت چای چینی كاملاً متفاوت است. در مراسم چینی لذت بردن از عطر و طعم چای بر خود نوشیدن تقدم دارد. در حالی كه در ژاپن تمركز به طور عمده بر خود مراسم است.
طریقت چای ژاپنی «چادو» تحت تاثیر ذن بودیسم است. چادو اهمیت زیادی به هماهنگی محیط زندگی، خلق فضای آرامش و صلح و احترام گذاشتن به خود چای و سرویس چای خوری می دهد، نظم كاملاً معینی بر درست كردن چای حاكم است. چادو فرصتی برای آموزش رفتارها و آداب و رسوم است، زیرا مرزهای بین طبقات اجتماعی را به نمایش می گذارد. در گذشته هر زنی می بایست پیش از ازدواج مراسم چای را یاد می گرفت. در قرن پانزدهم میلادی جنبه زیباشناختی نوشیدن چای به نوعی مراسم مذهبی بدل شد كه به تئیسم معروف است. در «كتاب چای» كه در سال ۱۹۰۶ منتشر شده است، «كاكو زو اوكاكو را» تئیسم را اینگونه تعریف می كند: «… آئینی كه براساس عشق به زیبایی در كنار واقعیات زشت زندگی روزمره بنا شده است. خلوص و هماهنگی رمز و راز گذشت متقابل و رمانتیسیسم نظم اجتماعی را به ذهن القا می كند. برای پرستش نقص ضروری است، تلاشی آرام و پیوسته برای تحقق آنچه كه امكان پذیر است، در مواجهه با رویه ای ناممكن كه ما آن را با عنوان زندگی می شناسیم.»
مراسم چای با ورود مهمان به اتاقی شروع می شود كه سرویس چای خوری در آن قرار دارد و با آماده كردن و پذیرایی از مهمان با چای و شیرینی های مخصوص ادامه پیدا می كند. این مراسم به صورت هنرمندانه ای سرگرم كننده و كاملاً برنامه ریزی شده است. اگر چه اكنون تمایل بر این است كه مراسم در اتاقی كه به همین منظور در مهمانخانه طراحی شده، صورت بگیرد. در گذشته این مراسم می بایست در اتاق كوچك مخصوصی در خارج از ساختمان و مشرف به باغ برپا می شد. تلاش می شود دكور اتاق كاملاً ساده باشد تا ذن بودیسم و فلسفه ذن را به ذهن متبادر كند. به عنوان مثال ممكن است توماری از خطاطی یا یك نقاشی به دیوار آویزان شده باشد یا گلدانی با گل های به دقت چیده شده در آن بگذارند. معمولاً در وسط اتاق اجاق كوچكی هست كه برای درست كردن آب جوش و آماده كردن چای از آن استفاده می شود.چای ژاپنی از پودر چای سبز و آب داغ تهیه می شود. معمولاً رقیق و آبكی است و تعداد زیادی حباب های كوچك در آن دیده می شوند. با این حال ممكن است خیلی هم غلیظ تهیه شود
